Het Doiran Memorial is een oorlogsmonument van de Commonwealth War Graves Commission, het is zowel een slagveldmonument als een gedenkteken voor de vermisten. Het eert de doden van de Britse Salonika strijdmacht en herdenkt de namen van 2.171 vermiste doden die vielen tijdens de gevechten aan het Macedonische front tijdens de oorlog in de periode 1915-1918.
Het memoriaal is gelegen nabij het dorp Doirani in Griekenland, aan de zuidoostelijke oevers van het Doiran-meer. Het monument werd vlakbij de grens geplaatst die daar toen tussen Griekenland en Servië bestond en die nu de grens vormt tussen Griekenland en de Republiek Macedonië. Het monument staat bij een Britse begraafplaats genaamd Doiran Military Cemetery en staat op een heuvel die Colonial Hill heette (de begraafplaats heette oorspronkelijk Colonial Hill Cemetery No.2). Op de locatie van het monument vonden er in 1917 en 1918 felle gevechten plaats.
Het gedenkteken werd ontworpen door architect Robert Lorimer. Het heeft vier vierkante gemetselde pijlers die elk voorzien zijn van naampanelen. Ze vormen een vierkant omheen de centrale pyloon van ongeveer 12 meter hoog die de inwijdingsinscripties, de twee leeuwen en de twee stenen kransen draagt. De sculpturen zijn van Walter Gilbert. De kosten van het gedenkteken werden grotendeels betaald door bijdragen van de officieren en mannen die hier tijdens de campagne dienden. Het gedenkteken waarvan de belangrijkste inscripties gedrapeerd werden met Britse en Griekse vlaggen werd op 25 september 1926 onthuld door generaal Sir George Macdonogh, die het Britse leger vertegenwoordigde. De erewacht werd gevormd door mannen van de Royal Navy (van het schip de HMS Resolution ) en het Griekse leger. Vertegenwoordiger van de Commonwealth War Graves Commission was Sir Frederic Kenyon. De onthulling werd gevolgd door de klanken van een Britse marine band die de hymne Abide With Me speelde. Daarna bliezen de buglers de Last Post en volgde er een stilte van twee minuten, na de stilte werden er kransen neergelegd door de vele vertegenwoordigers.
De hoofdinscriptie (die er zowel in het Engels als in het Grieks op staat) luidt: “In glorious memory of 418 officers and 10,282 other ranks of the British Salonika Force who died in Macedonia and Serbia 1915–1918 and to commemorate 1,979 of all ranks who have no known grave but whose names are on the panels. They did their duty”. Vrij vertaald betekend dit: “In glorieuze herinnering aan 418 officieren en 10.282 andere rangen van de British Salonika Force die stierven in Macedonië en Servië 1915-1918 en om de 1.979 mannen van alle rangen te herdenken die geen gekend graf hebben maar wiens namen op de panelen staan. Ze hebben hun plicht gedaan.” Een extra inscriptie (opnieuw in het Engels en Grieks) vertelt ons: "Het land waarop dit monument staat, is het gratis geschenk van het Griekse volk voor de eeuwige herdenking van zij van de Britse Salonika Force die in de oorlog van 1915-1918 zijn gevallenen en hier worden vereerd. "
In de jaren die volgden, werd het monument bezocht door verschillende pelgrimsreizen. In 2014 onderging het Doiran Memorial een volledige structurele renovatie.In 1918 was de oorlog in Griekenland dan wel voorbij maar de toekomst zag er alles behalve rooskleurig uit want de Grieks-Turkse Oorlog stond al achter de deur te loeren! De Grieks-Turkse Oorlog is de naam voor een reeks veldslagen die zouden uitgevochten worden tijdens de Turkse Onafhankelijkheidsoorlog tussen Griekenland en het bezette Turkije om West-Anatolië. Hoewel deze oorlog voornamelijk in 1921 en 1922 zou woedden, begon de voorgeschiedenis al in 1918.
Tijdens de Eerste wereldoorlog telde Griekenland naar schatting 26.000 militaire doden. Maar hoeveel burgerslachtoffers het land telde is moeilijk in te schatten want in Griekenland vonden tussen 1914 en 1916 ook enkele volkerenmoorden plaats. Tijdens de oorlog had het Ottomaanse Rijk de kant van de Centrale Mogendheden gekozen waardoor het in oorlog kwam met de Entente (Rusland, het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk). In de zomer van 1914 vonden de eerste incidenten plaats, tijdens razzia's werden er Griekse mannen gevangengenomen. Als reden daarvoor werd de angst voor collaboratie met de Russen opgegeven. Deze opgepakte mannen werden verplicht om dwangarbeid te verrichten in concentratiekampen. Hierbij vielen duizenden doden. Toen Pontische Grieken zich begonnen te verzetten trad het Turkse leger op. Op 12 juni 1914, nog voor de Eerste Wereldoorlog uitbrak, werd het dorp Phocaea in West-Anatolië omsingeld. Hierbij vielen vele doden die achteraf in een put werden gekieperd. In 1915 vielen Russische en Armeense troepen het noordoostelijke deel van Anatolië binnen en namen er enkele belangrijke steden in, de Islamitische bevolking werd er verdreven. Hierna sloten diverse Pontische Griekse gemeenschappen langs de Zwarte Zee zich aan bij het gewapend verzet, zoals in Bafra en Santa. Als reactie begon het Turkse leger met de deportatie van christelijke Pontische Grieken uit het westelijke deel van de Pontus, met name rond Samsun en Ordu. In de winter van 1915 op 1916 werden op last van de Turkse regering circa 500.000 Pontische Grieken gedeporteerd uit hun woongebied. Ze moesten hun woongebieden aan de kust van de Zwarte Zee verlaten. Velen stierven tijdens de honderden kilometers lange verplaatsing op weg naar de concentratiekampen in het westen van het land. Weinigen van hen overleefden deze deportatie! Na de oorlog werden vele massagraven gevonden. In een verslag van oktober 1920 omschreef een Britse officier dat er in Iznik, in het noordwesten van Anatolië, in een grot ongeveer 100 ontbonden en verminkte lichamen van Pontische mannen, vrouwen en kinderen gevonden werden, de grot lag slechts plusminus 300 meter buiten de stadsmuren. Tijdens en na WOI, tussen 1914 en 1922, kwamen er volgens verschillende bronnen tussen de 750.000 en 900.000 Grieken om bij gedwongen deportaties en massamoorden!
