Triëst (Italiaans: Trieste) is een stad in Italië, ten oosten van Venetië, aan de grens met Slovenië. In 1382 kwam Triëst onder het gezag van de hertogen van Oostenrijk, behorend tot het geslacht van de Habsburgers. Daarna zou ze meer dan vijf eeuwen onder het huis Habsburg blijven. Ambtelijke talen waren Italiaans en Duits, maar in het alledaags leven werd het Italiaanse stadsdialect gesproken, verwant aan het Venetiaans en het Romaans van Friulië (Friulaans), en doorspekt met Duitse en Sloveense woorden. Veel buitenmensen die naar de stad kwamen wonen vanuit de directe omgeving bleven Sloveens spreken. Duits was vooral de taal van de adel en de kunstenaars en van een deel van de ambtenaren. Triëst kreeg de bijnaam "Wenen aan Zee”, dat omdat de architectuur en de sfeer van de stad aansloten bij de periode van de Weense Sezession (benaming voor verschillende kunstbewegingen die 19e eeuw ontstonden). Hoewel Italiaans de dominante taal was, maakte de stad in culturele zin deel uit van Midden-Europa. De verscheidenheid van de bevolking zorgde aan het eind van de 19e eeuw voor nationale spanningen. Verschillende nationale sentimenten manifesteerden er zich, voornamelijk het Italiaanse nationalisme, dat in zijn agressieve vorm van irredentisme ( het irredentisme is als term afgeleid van de woorden Italia irredenta, "het (nog) niet teruggewonnen (deel van) Italië”), na het ontstaan van de Italiaanse staat, aanspraak maakte op alle gebieden waar Italiaans werd gesproken buiten dit Italiaanse staatsgebied.
De Italiaanse inlijving van de stad en daarnaast ook van het grootste deel van Küstenland was al in 1915 in het heimelijke Pact van Londen overeengekomen als beloning aan Italië, als het tijdens de oorlog Oostenrijk-Hongarije de oorlog zou verklaren. Dat geschiedde, en na de capitulatie van Oostenrijk-Hongarije werd Triëst in 1918 door Italiaanse troepen ingenomen, dat gebeurde overigens met instemming van de grote meerderheid van de bevolking. Deze feitelijke annexatie werd in het Verdrag van Rapallo, in 1920, geïnstitutionaliseerd.
Beneden aan het water in de buurt van Piazza Unita d'Italia, aan weerszijden van een trap (Scala Reale) staan er bronzen beelden. Die werden hier geplaatst ter gelegenheid van de 50e verjaardag van de annexatie van Triëst bij Italië. Aan de ene kant zien we een Italiaanse militair (bersaglieri) die een vlag draagt. Dat beeld symboliseert de landing van het Italiaanse leger dat hier op 3 november 1918 aan wal kwam. Aan de andere kant van de trap zien we de bronzen beelden van twee meisjes uit Trieste die een Italiaanse driekleur aan het naaien zijn
De Bersaglieri zijn van oorsprong een Piëmontees garderegiment dat later Italiaans werd. Hun eerste publieke optreden vond plaats op een militaire parade op 1 juli 1836. Letterlijk betekent Bersaglieri in feite scherpschutters, het enkelvoud is Bersagliere.
Deze elitetroepen waren een onderdeel van het Piëmontese leger, maar konden wel vrij zelfstandig opereren. Ze deden dienst als lichte infanterie die voor de voorhoede van de hoofdmacht ingezet kon worden, maar ze konden ook speciale opdrachten uitvoeren. Daarom werden ze ook getraind om indien nodig in kleine groepen te opereren. Zij werden bekend in de oorlogen van het Risorgimento. Het Risorgimento ("herrijzenis") was de periode van de eenmaking van Italië, die begon in 1820 met opstanden in Napels en Piëmont en werd voltooid in 1870 met de inname van Rome door de Italianen. Hun eerste handeling die grote aandacht trok was de bestorming van de brug van Goito tijdens de eerste Italiaanse Onafhankelijkheidsoorlog. Beroemd werd ook hun performance van 20 september 1870, toen ze over de Porta Pia Rome binnentrokken en daar een eind maakten aan de wereldlijke macht van de paus.
De Bersaglieri waren goed herkenbaar aan de zwarte verenbos die ze op hun helm, tropenhelm en op hun hoed dragen. Hun hoed werd schuin naar rechts gedragen, zodat de brede rand het voor scherpschutters belangrijke rechteroog beschermde tegen de zon. De hoed wordt tegenwoordig alleen nog bij het galauniform gedragen. Deze militaire eenheid mag niet verward worden met de Bersaglieri del Po, een vrijwilligerseenheid uit Ferrara die ook omstreeks het midden van de 19e eeuw opgericht werd en eveneens deelnam aan de strijd tijdens het Risorgimento.
