Op 6 juli 1917 werd de Duitse piloot Manfred von Richthofen, de Rode Baron, na een confrontatie met twee FE-2D toestellen, verwond aan het hoofd en moest noodgedwongen landen. von Richthofen moest een aantal weken aan de grond gehouden worden om te herstellen van zijn hoofdwonde. Op 17 oktober 1917 stapte hij terug in zijn vliegtuig en steeg op, maar al snel moest hij zijn toestel terug aan de grond zetten. Vanwege een blijvend letsel aanvaarde de Duitse luchtheld een baan op de grond. Toch kreeg hij het voor elkaar om opnieuw te mogen vliegen.
Op 20 april 1918 haalde hij zijn tachtigste en laatste slachtoffer neer. In de ochtend van 21 april 1918, nabij Morlancourt in Noord-Frankrijk, sloeg het noodlot toe. Manfred vloog achter een Britse Sopwith Camel aan, de piloot was de Canadees Wilfrid May. Een tweede Sopwith Camel die hoger vloog hoger zag de achtervolging en begon te dalen om snelheid te winnen. von Richthofen besefte het gevaar en week uit. Tijdens een bocht werd hij geraakt door een kogel! Deze boorde zich door het vliegtuig in het lichaam van de Duitse piloot. De kogel beschadigde zijn hart en longen en bezorgde hem een snelle dood. Ondanks alles slaagde von Richthofen er toch nog in om te landen, waarschijnlijk verloor hij al het bewustzijn tijdens de landing want zijn vliegtuig werd bij het landen beschadigd. Wie nu het fatale schot loste is nog steeds onduidelijk, er zijn aanwijzingen dat hij getroffen werd door een kogel afkomstig van mitrailleur op de grond, andere bronnen zeggen dat hij door een vijandelijk vliegtuig werd neergeschoten. Hoe von Richthofen ook aan zijn einde kwam, het verlies van de Rode Baron was een verpletterende slag voor het Duitse moreel.
Uit het onderzoek dat Discovery Channel uitvoerde voor een documentaire over von Richthofen, bleek dat de Australiër Snowy Evans het dodelijk schot heeft afgevuurd vanaf de grond met een Lewis M.20 mitrailleur. De Rode Baron lag aanvankelijk begraven op de begraafplaats van Fricourt maar werd al snel herbegraven op het Invalidenfriedhof te Berlijn waar andere Duitse oorlogshelden begraven liggen. In 1975 werd hij dan definitief te ruste gelegd in het familiegraf in Wiesbaden.
Begrafenis met militaire eer in april 1918.
