In het voorjaar van 1918 ondernemen de Duitsers nog een poging om de kust te bereiken. Haar havens waren immers nog steeds van strategisch belang. Die aanval moest gebeuren via de West-Vlaamse heuvels. Op 16 april braken ze door de frontlijn bij Wijtschate - Mesen. Korte tijd daarna stootten ze door tot aan de voet van de Kemmelberg. Koortsachtig voerden de Duitsers de nodige versterkingen aan. Mannen en kanonnen vorderden moeizaam door de Douvevallei. In de vroege morgen van 25 april 1918 lagen de Duitsers klaar om de Kemmelberg en de Lettenberg te veroveren.
Op een front van zeven kilometer tussen Wijtschate en Dranouter, had het Duits 4deleger inmiddels vier divisies in eerste linie liggen. Centraal bevond zich het Alpenkorps uit Beieren, speciaal opgeleide bergtroepen die voor deze gebeurtenis naar hier werden overgebracht. Daartegenover tellen de geallieerden tussen Sint-Elooi en Dranouter (10 km) slechts één Britse en twee Franse divisies. Precies bij het begin van de aanval waren de Fransen de laatste Britten nog aan het aflossen. Om 02u30 brak een geweldig bombardement los, eerst schoten ze met gasgranaten en dan enkele uren later met brisantgranaten. De gaswolk hinderde de verdedigers terwijl het bombardement de eerste linies van de Fransen zonder meer vernietigde. Tegelijk werd de heuvel bestookt door Duitse mitrailleurs en doken er 80 vliegtuigen neer die de tegenstanders van dichtbij gingen bestoken. Ook de Fransen verdedigden hun stellingen met vliegtuigbombardementen.
Om 07u00 volgde de infanterieaanval. Gesteund door vlammenwerpers en machinegeweren stormden de aanvallers naar boven. Ze lopen door de verwoeste loopgraven en prikkeldraadversperringen. Na een half uur bereikten de Beierse stormtroepen de top ter hoogte van de ruïne van de uitkijktoren. Zonder treuzelen stormden ze direct, in noordwestelijke richting, de helling naar beneden. De Fransen moesten achteruit! Ook de Monteberg werd meteen ingenomen. Alleen de holle weg tussen beide heuvels bleef nog het toneel van een felle strijd voor een commandopost die uiteindelijk rond de middag werd prijsgegeven. Inmiddels rukten de Duitsers op tussen de Kemmelberg en Scherpenberg. Tegen de middag bereikten ze het gehucht Bruloze. Van de Franse 28ste divisie bleven maar twee bataljons over, die trokken zich terug tegen en op de Scherpenberg en Rodeberg. De Duitse eenheden stopten de aanval en lasten een pauze in. Ze wisten immers niets over de zwakte van hun tegenstanders en ze wilden dus liever wachten op de achterblijvende reserves en de nieuwe posities versterken.
Op de top van de Kemmelberg staat sinds 1932 een gedenkzuil, die herinnert ons aan de vele Franse gesneuvelde militairen die hier in april 1918 tijdens de Slag om de Kemmelberg een verbeten strijd voerden. Dit ‘Monument aux Soldats Français’ in de volksmond gekend als ‘Den Engel’ symboliseert de Romeinse overwinningsgodin Victoria. De 17 meter Hooge zuil ingehuldigd door generaal Lacappelle was oorspronkelijk 18 meter hoog, boven op de zuil stonden een lauwerkrans met daarop een Franse soldatenhelm, die attributen verdwenen na een blikseminslag ergens in de jaren 70 van de vorige eeuw. De Godin Victoria kijkt uit over het Franse massagraf aan de voet van de Kemmelberg. Deze begraafplaats bestaat uit 4 massagraven waarin 5294 Franse militairen rusten. Enkel 57 onder hen werden geïdentificeerd. Hun namen vind je terug op de centrale obelisk.
