Het bekende gedicht van de Britse veteraan kapitein Siegfried Loraine Sassoon (CBE MC) 'Bij het passeren van de nieuwe Menenpoort' was een inspiratiebron voor het nemen van deze foto. Sassoon raakte verbitterd na de Grote Oorlog. Hij was aanwezig bij de inhuldiging van de Menenpoort in 1927.
Pro Rege, Pro Patria ( Voor Vorst, Voor Vaderland ) en de lugubere pracht van dit Memorial met de namen van de vermiste militairen deed Sassoon eerder walgen. Kort daarna schreef hij 'On Passing The New Menin Gate'.
On passing the New Menin Gate
Who will remember, passing through this Gate,
the unheroic dead who fed the guns?
Who shall absolve the foulness of their fate, -
Those doomed, conscripted, unvictorious ones?
Crudely renewed, the Salient holds its own.
Paid are its dim defenders by this pomp;
Paid, with a pile of peace – complacent stone.
The armies who endured that sullen swamp.
Here was the world’s worst wound. And here with pride
‘Their name liveth for ever’, the Gateway claims
Was ever an immolation so belied
as these intolerably nameless names?
Well might the Dead who struggled in the slime
Rise and deride this sepulchre of crime.
Siegfried Sassoon
Het gedicht heeft een sarcastische en bittere toon en omschrijft de zinloosheid van de oorlog. Bovendien suggereert Sassoon dat de wereld al de verdedigers van de vrije wereld is vergeten.
De meningsverschillen over het uitzicht en de interpretatie van de Menenpoort zijn reeds lang voorbij. De triomfboog is een waardig eerbetoon voor de vermisten. De klaroenblazers die hier traditie getrouw iedere avond de Last Post blazen ter herdenking van alle gesneuvelden helpen dit eerbetoon in stand houden.
