Langsheen het ganse voormalige Westelijke Front, liggen er nog steeds blindgangers en allerhande achtergelaten munitie. Het gaat hier om grote hoeveelheden achtergebleven niet ontplofte munitie van alle types en kaliber. Het belangrijkste deel van dit niet ontplofte materiaal bestaat vooral uit artilleriegranaten of - zoals men in Vlaanderen doorgaans zegt - obussen. Men mag niet vergeten dat de vastgelopen legers elkaars loopgraven gedurende vier jaar met kanonvuur bestookten.
Geschiedkundig onderzoek wees uit dat er tijdens de Eerste Wereldoorlog (op alle fronten) één miljard projectielen werden afgeschoten. Het aantal granaten dat na het afvuren niet ontplofte was fenomenaal, historici spreken van 25 tot 30 % ! Naast de artilleriegranaten vind men er ook nog mortiergranaten, handgranaten en patronen. Al die niet ontplofte munitie zit her en der in de grond. Bij het bewerken van de akkers komen ze aan de oppervlakte.
In de Westhoek is men niet verbaasd wanneer tussen de gerooide aardappelen plots een roestige handgranaat opduikt. De boeren verzamelen de diverse munitie en leggen deze op afgesproken plaatsen waar de ontmijningsdienst DOVO ze periodiek komt ophalen. Nog bijna dagelijks krijgt DOVO oproepen binnen. Soms komt er bij graafwerken gevaarlijk tuig aan de oppervlakte. Meestal zijn dat achtergebleven schietvoorraden die zich in de omgeving van kanonnen en mortieren bevonden en die na de oorlog vergeten werden en in de loop van de tijd overdekt geraakten met aarde en begroeiing.
Ook in de gemeenten achter het front, het Ettapegebied, zitten er nu nog munitiedepots verscholen. Uiteraard spreken we hier over levensgevaarlijke materialen! Verschillende onbehoedzame souvenirjagers moesten hun gevaarlijke activiteiten bekopen met de dood! De niet ontplofte munitie eist soms ook volledig onschuldige slachtoffers.
