Gedurende de Eerste slag bij Ieper kregen de dorpsnamen Zandvoorde en Geluveld (nu deelgemeenten van Zonnebeke) voor de Britten een haast mythische betekenis. Bij de Slag bij Zandvoorde (30 oktober 1914) sneuvelden heel wat mannen van de legendarische Household Cavalry (elite van de Britse cavalerie). Deze gevechten hier luidden het einde in van de belle-époque van de cavalerie. In de Slag bij Geluveld (29-31 oktober 1914) konden de vastberaden militairen van het Britse beroepsleger (BEF)een beslissende Duitse doorbraak voorkomen.
Op zondag 26 oktober 2014 vonden er drie officiële plechtigheden plaats ter herdenking van deze gevechten en hun vele slachtoffers. In Zandvoorde werden de Household Cavalry en de Royal Welsh Fusiliers herdacht. Om 10 u was er aan de gedenkzuil in de Komenstraat een herdenkingsplechtigheid voor de Britse Household Cavalry. Om 10u30 was er dan een militaire parade tot aan de kerk, waar er een plechtigheid ter herdenking van de Royal Welsh Fusilliers plaatsvond en waar ook een nieuw monument ter ere van datzelfde regiment werd onthuld. In Geluveld herdacht men om 11u30, aan de gedenktekens nabij het dorpsplein, de South Wales Borderers en het Worcestershire Regiment. Omdat het hier ging om een unieke gebeurtenis, de honderdjarige herdenking, kwamen deze regimenten de plechtigheden massaal bijwonen! Er was ook een muziekkapel van de Household Cavalry aanwezig.
Op 11 november 2008 kregen de Royal Welsh Fusiliers in het Franse dorpje Frelinghien ook al een monument. Hier was het geen herdenkingsmonument voor een geleverde strijd, nee integendeel, het was een aandenken aan een staakt-het-vuren. In 1914, een kleine twee maand na de gevechten in de regio Ieper, ontsproot er hier spontaan een kerstbestand tussen de mannen van de A compagnie van het 2de bataljon Royal Welsh Fusiliers en de mannen van de mitrailleur compagnie van het Duitse 6de Jäger-Battalion. De Duitsers die de dorpsbrouwerij bezet hielden brachten een vat bier naar buiten en rolden het naar de geallieerden aan de overzijde. Verder ten zuiden van het dorp, nog binnen de dorpsgrenzen, werd er ook een voetbalmatch gespeeld. Hier deden geen manschappen van de Royal Welsh Fusiliers aan mee, maar wel mannen van een Schots bataljon, het waren Seaforths of Argylls, nu in ieder geval droegen ze een kilt! Zij speelden er tegen mannen van het Duitse 133ste infanterie regiment.
