Al van in midden oktober 1914 bezetten de Duitse troepen Eke en bleven hier tot 31 oktober 1918, op dat moment werd de druk van de geallieerden te groot. Bij hun aftocht dynamiteerden ze de toren van de nieuwe Sint-Amanduskerk (uit 1914), zodat deze geen uitkijkpost kon vormen voor de oprukkende vijand. De toren viel daarbij in de kerk en de schade was enorm. Na de terugtocht van de Duitsers kwam het dorp in het vizier van de Duitse artillerie te liggen, hun vuur was een poging om de geallieerden op te houden. Eke veranderde in een puinhoop! Op 31 oktober 1918 dreven de geallieerden met de inzet van tanks de verzwakte Duitse divisies over de Schelde. Eke werd nu bezet door het Franse leger. Dat richtte het hoofdcommando op in het kasteel de Pelichy. De opdracht om de rechteroever in te nemen stootte op hevig verzet van de Duitse troepen. Op hun beurt beantwoorden de Fransen het Duitse vuur met zware artilleriebombardementen, waarbij ze Gavere, Semmerzake en Vurste zwaar beschadigden.
Op 8 november slaagden de Fransen er in om een bruggenhoofd op de rechteroever van de Schelde te vestigen, ter hoogte van het ‘Sluis’. Later losten de Belgische Grenadiers er het Franse leger af. Ze moesten daarvoor de Schelde oversteken, dat was een gewaagde onderneming want de Grenadiers moesten de 40 meter brede Schelde oversteken via twee smalle onstabiele loopbruggen die glibberig waren van het slijk. Ondertussen nam de Duitse vijand hen onder vuur met mitrailleurs en kanonnen.
10 november, de Grenadiers slaagden er in om het bruggenhoofd in te nemen. Bij hun inspanningen om verder door te stoten richting Semmerzake vielen er 18 doden en 30 gewonden. Ondertussen probeerden ook de Fransen om ter hoogte van Gavere met man en macht de Schelde over te steken. De Scheldebrug en een groot deel van Gavere werden daarbij totaal vernield. Deze bewegingen vormden de voorbereiding voor een op 11 november geplande aanval. ’s Avonds vernamen de geallieerde troepen echter dat deze aanval niet zou doorgaan. De Duitse regering had immers al de voorwaarden voor de wapenstilstand aanvaard. De volgende dag, op 11 november, kregen de troepen het bevel om de vijandelijkheden om 11 uur te stoppen. De troepen mochten de bereikte frontlijn niet overschrijden. Die ochtend staken de Fransen en de Belgische Grenadiers de Schelde over. De gevechten gingen toch nog verder. Zo sneuvelden, enkele uren voor de wapenstilstand, ook nog enkele Grenadiers zodat het totale verlies op 23 doden en 56 gewonden kwam. Om 11 uur verlichtte een vuurwerk van rode, groene, witte en veelkleurige lichtkogels tegenover Gavere en Eke de lucht. De oorlog was officieel voorbij.
Toen de gevluchte Ekenaren na de wapenstilstand terug naar huis keerden troffen ze er een ware ravage aan. Aloïs Dhondt schreef in zijn dagboek: “… wat van hier naar daar gelopen kom ik eindelijk rond elf uren tot Eecke ten Eede aan op onze hofstede waar er niemand was te zien. Geheel het hof en het huis was doorzocht en doorsnuffeld en zelfs veel gerief van het hof gestolen.”
Semmerzake
Het Duits front lag op de rechteroever van de Schelde. Nadat ze de strijd om de Leie verloren hadden staken de Duitse troepen eind oktober 1918 de Schelde over, onder meer hier aan het ‘Sluis’ vanuit Eke. Ze richtten langs deze waterweg een nieuwe verdedigingslinie op, die liep van Gent over Semmerzake en Gavere naar Oudenaarde. Gelegen op een hogere en dus ideale positie belaagden ze de geallieerden en probeerden er de opmars te stoppen.
Aan de Schelde tussen Eke en Semmerzake, vestigden de Duitsers zich achter de kerk van Semmerzake. Verder stelden ze ook artilleriestukken op aan Ten Eede, de hoogte tussen Semmerzake en Vurste. Van daar bestookten ze de Franse troepen en later ook de Belgische Grenadiers die hen aanvielen vanuit het ‘Sluis’ te Eke en vanuit Gavere.
Op 8 november namen de Franse troepen de Duitse linie tussen Semmerzake en Gavere onder vuur vanuit Eke. Daarbij werden de hoge uitkijkposten, zoals de kerk van Vurste, de Sint-Amanduskerk van Gavere, het kasteel Grenier en de molen van Latte bij de Halsberg te Gavere, zwaar gebombardeerd. De schade voor de gewone burgers aan woningen en handelszaken was er immens. Ook het station van Gavere kreeg het hard te verduren. De Duitsers noteerden: “Op de flanken wordt de oversteek ten koste van grote verliezen afgeslagen om 11 uur. Alleen ten oosten van Eke haakte de Fransman zich op de rechteroever vast. Een poging van de 11e Franse infanteriedivisie om nog verder door te dringen werd verijdeld.” Dat de Fransen en later de Belgische Grenadiers de rechteroever ter hoogte van het ‘Sluis’ konden bezetten was een zware klap voor de Duitsers.
Op 10 november bemerkten de Duitsers de nieuwe geallieerde pogingen om de hele rechteroever te veroveren. De Belgische Grenadiers rukten op vanuit het ‘Sluis’ in Eke, terwijl de Fransen in Gavere met man en macht de Schelde poogden over te steken. Het gevecht ging gepaard met felle beschietingen, waarbij de Gaverse brug over de Schelde totaal vernield werd. Zelf hadden ze het bevel gekregen om zich terug te trekken, dat omdat de voorwaarden van de wapenstilstand op 11 november al aanvaard waren. De Duitse artillerie bleef echter achter en had nu geen reden meer om munitie te sparen, dat leidde tot nog veel overbodige slachtoffers! In de nacht van 10 op 11 november trokken de Duitse troepen zich terug naar het oosten, waar ze de stelling Antwerpen-Maas bezetten. Hun artillerie bleef echter de aanvallende geallieerden bestoken. Tot 11 uur, dan zwegen de wapens voor het eerst in vier jaar.
Op 28 september 1918 werden tijdens de 100 jarige herdenkingsplechtigheid van het eindoffensief, op de Belgische Militaire begraafplaats te Houthulst, ook de grenadiers geëerd. Ondertussen bestaat het regiment grenadiers niet meer, op 27 juni 1992 fusioneerde het 1e regiment Grenadiers met het regiment Carabiniers Prins Boudewijn en vormde vanaf dan het Regiment Carabiniers Prins Boudewijn-Grenadiers, ook karpatten genoemd (de bijnaam van de oorspronkelijke Carabiniers). Deze Nederlandstalige eenheid heeft nu haar thuisbasis in Leopoldsburg en werd vernoemd naar prins Boudewijn van België, die bij de Grenadier s en Carabiniers diende. In feite kunnen we niet meer spreken van een regiment maar wel van een bataljon. Het Bataljon Carabiniers Prins Boudewijn – Grenadiers telt 400 militairen. Het is nu een operationele infanterie-eenheid van de Medium Brigade. Het infanteriebataljon biedt bescherming en voert manoeuvres uit in conflictzones om een vooropgesteld resultaat te bereiken. Het voert zijn operaties meestal te voet uit maar beschikt ook over pantservoertuigen.
