De stad Arras was vanaf oktober 1914 het doelwit van de Duitse artillerie. Arras was in handen van de geallieerden, maar lag op enkele kilometers van het front en vormde zo een lus in de Duitse linies. In 1917 werd de stad Arras in de Britse zone aangewezen als vertrekpunt voor een afleidingsoffensief. Die actie bij Arras in combinatie met een grootschalige aanval in het Franse gebied, moest de Duitse reservetroepen enkele dagen voor de ontketening van de Franse aanval weglokken en zo de doorbraak van de Duitse linies in de buurt van de Chemin des Dames vergemakkelijken. Het geallieerde opperbevel wou genoeg eenheden op trommelen, maar dat moest gebeuren zonder de argwaan van de tegenpartij te wekken. Het Britse opperbevel werkte daarom een nieuwe methode uit. De troepen werden onder het niemandsland via een uitgestrekt onderaards netwerk van ongeveer 20 kilometer naar de eerste Duitse linie geleid.
Het graven van die gangen werd toevertrouwd aan Nieuw-Zeelandse tunnelgravers, tegen eind maart waren graafwerken beëindigd. Op de avond voor het begin van de slag konden de tunnels en kelders onder de stad meer dan 24.000 man herbergen. Het netwerk bestond uit twee hoofdtakken. De eerste, onder de weg naar Cambrai, de tweede tak onder de wijk Ronville. Het onderaardse netwerk bestond in totaal uit 19 kilometer tunnels.Exit to the Trenches N°10 was één van de uitgangen van de tunnels om de Britse troepen naar de frontlinie te sturen. Helaas voor vele soldaten was dit een 'one way ticket'.
Z day, na een intensief bombardement van vier dagen trok op maandag 9 april 1917, om 5.30 uur, het 1eBritse leger bestaand uit vier Canadese divisies ten strijde op de vlakte van Vimy. Als de heuvelrug overwonnen was, kon het 3e Britse leger in de richting Douai trekken. Dit leger had als doel het dorp Monchy-le-Preux in te nemen, enkele kilometers ten oosten van Arras. Dit versterkte dorp beheerste de toegang tot het dal van de Scarpe en kon een belemmering zijn voor een tweede deel van het offensief in de richting van Cambrai. Het 5e Britse leger, ten zuiden van het aanvallende dispositief, had als hoofdtaak de inname van het dorp Bullecourt, een machtig en strategisch Duits steunpunt in de Hindenburglinie.
De eerste twee dagen van de Slag bij Arras bestonden uit een reeks tactische successen van de Britten die meer dan vijf kilometer terrein wonnen op beide oevers van de Scarpe. Door de overwinning op de heuvelrug van Vimy beheerste de Britse artillerie verschillende dorpen die tot dan toe Duitse artillerienesten waren die de Duitsers nu moesten verlaten. Het dorp en de heuvel van Monchy-le-Preux, werd na enkele verbete gevechte op 11 april overwonnen. Deze snelle opmars dwong de Duitsers tot een strategische aftocht naar hun tweede verdedigingslinie. Door de aanvoer van versterking ontketenden ze vanaf 14 april pittige tegenaanvallen en konden ze het Britse offensief tot stilstand te brengen.
Het resultaat van de Slag bij Arras leek in de eerste instantie gunstig voor de Britten, 20.000 krijgsgevangenen, aanzienlijke terreinwinst waardoor de gevechtszone een tiental kilometers verplaatst was en de ontsluiting van de stad Arras. Deze tactische resultaten hadden echter een hoge prijs! Voor Arras waren in april en mei 1917 iets meer dan 100.000 Britten buiten gevecht gesteld. De verliezen aan Duitse kunnen ongeveer op gelijke grootte worden geschat.
