De heuvel van Notre-Dame-de-Lorette is een heuvelrug die in west-oost richting van het bos van Bouvigny loopt tot ten noorden van Souchez. De noordelijke hellingen zijn relatief zacht, terwijl de heuvel in het zuiden een relatief ruwe flank heeft, met een vijftal steile uitlopers die een belangrijke rol zullen spelen in de gevechten van 1914. Op het plateau van deze heuvel richtte schilder Florent Guibert in 1727, na zijn bezoek aan het Italiaanse bedevaartsoord Loreto, een kapel op. Na de Franse Revolutie werd de kapel in 1794 vernield. In 1815 werd de kapel herbouwd en in 1870 zelfs vergroot tot kerk. De plaats was lokaal een bedevaartsoord geworden.
Vandaag bereikt men via een vrij steile weg de heuvel die de Fransen indertijd de 'Heuvel des Doods' noemden. Op de heuveltop, zo'n 165 meter boven zeeniveau, ligt het Cimetière National de Lorette Ablain-St-Nazaire, zoals de officiële naam luidt. Op die immense Franse begraafplaats, de grootste van Frankrijk, liggen ruim 20.000 Franse militairen uit de Eerste Wereldoorlog begraven. In het ossuarium liggen de resten van bijna 23.000 niet geïdentificeerde Franse militairen. Het terrein beslaat ongeveer 13 ha, centraal bevindt er zich een groot plein waarop twee imposante monumenten tegenover elkaar staan, namelijk een basiliek die gewijd is aan de Notre Dame de Lorette en een lantaarntoren die een crypte herbergt. De muren van deze Basiliek zijn bedekt met tal van herdenkingsplaquettes. Links voor bij het altaar is er ook een klein gedenkteken voor de gesneuvelde Luxemburger François Faber, vrijwilliger bij het 1e Regiment Étranger (Vreemdelingen Legioen) en in 1909 winnaar van de Tour de France.
Toen de Franse opmars na de Slag bij de Marne in 1914 tot staan werd gebracht, lagen de Duitsers boven op de heuvels van Lorette. De Fransen leverden hier vanaf oktober 1914 tot oktober 1915 vrijwel onafgebroken strijd.
