Aan het Italiaanse Isonzo front startte een nieuwe strijd, het was al de 5e keer dat de rivier de spil van de strijd zou worden. De Isonzo ( Soča in het Italiaans) een echte Alpenrivier die door West-Slovenië en Noord-Italië stroomt, was tijdens de oorlog een front tussen Oostenrijk-Hongarije en Italië, rond Kobarid in het noordwesten van Slovenië. Deze 5e strijd speelde zich af tussen 9 en 15 maart 1916 (andere bronnen vermelden 11 - 16 maart 1916).
Doch in werkelijkheid was het Italiaanse leger op dat moment helemaal niet in staat om de vijandelijkheden te hernemen, maar onder de toenemende druk van de Franse opperbevelhebber Joffre, die de druk op de gevechten bij het Franse Verdun wou reduceren, lanceerde Italië toch een aanval langs de Isonzo. De aanval gebeurde vooral in de richting van Gorizia, met penetrerende aanvallen bij Tolmino en langs de Carso en de op de hoog vlakte van Doberdò. De vijfde Isonzo slag was o.a. wegens het slechte weer noodzakelijkerwijs van korte duur.
Hoewel de vijfde Isonzo slag mislukte en haastig werd afgeblazen, toch plande de Italiaanse generaal Cadorna al de volgende Isonzo slag! Hij werd hiervoor aangemoedigd door Italië’ s bondgenoten, ze beloofden hem belangrijke aanvullende leveringen van artilleriestukken.
De Monte Sei Busi of Quota 118 (hoogte 118) werd tijdens lange tijd zwaar bevochten, en pas na de 6e slag verplaatste de frontlinie zich verder na het oosten. In 1915 waren de loopgraven hier niet erg diep want het was erg lastig om onder vijandelijk vuur in deze harde grond te graven. De betonnen loopgraven die er nu nog te zien zijn zouden er pas na de 6e Isonzo slag gebouwd worden als reservelinie.
Op de Monte Sei Busi staat ook een herdenkingspiramide ter ere van de ‘Divisione Folcore' op het monument staat een tekst die vrij vertaald klinkt als: “Net als de oude via Appia (De Via Appia of De weg van Appius was een van de belangrijkste oude Romeinse wegen) liggen de soldaten van de 13e en 14e infanterie, gemarkeerd door broederlijke graven, tussen de bergen de Sei Busi en de Selz. Elke stap van de hun strijd en glorie rust nu op de lichamen, hun slapeloze geesten vragen er de reiziger zowel in oorlog, passie en plicht altijd slechts om één naam: Italië.”
Come nell’antica via Appia
Soldati del 13 e 14 fanteria
Segnarono di tombe fraterne
Tra Monte Sei Busi e Selz
Ogni loro passo di lotta e di gloria
Ora sui corpi distesi
S’alzano gli spiriti insonni
Per chiedere al viandante
Che
Come nella guerra
La passione e il dovere
Abbiano sempre
un solo nome: Italia
