Anketall Moutray Read ( 27 oktober 1884 - 25 september 1915) werd samen met zijn tweelingzuster geboren te Leckhampton (Engeland). Hij was de jongste zoon van majoor (later kolonel) John en Edith Moutray Read. Na zijn gewone studies trok Anketall in 1901 naar het Royal Military College in Sandhurst. Vanaf 1903 diende hij als 2nd Lieutenant (onderluitenant) in het Gloucestershire Regiment. In 1907 werd hij overgeplaatst naar het Indische Leger (India maakte toen nog deel uit van het Britse keizerrijk). De jonge officier was ook een uitstekend bokser, hij werd meerdere malen militair kampioen bij zowel de midden- als bij de zwaargewichten. In 1911 kwam hij terecht bij het Northamptonshire Regiment en werd toegevoegd aan het Royal Flying Corps waar hij in 1912 zijn vliegbrevet behaalde en piloot was bij het No 3 Sqn RFC (3e Squadron).
Bij het uitbreken van de oorlog keerde hij terug naar het Northamptonshire Regiment. Op 11 augustus 1914 bevond Anketall zich al met het Expeditionary Force in Frankrijk. Hij vocht bij Maubeuge, Mons en tijdens de terugtocht van de Marne. Daarna werd hij toegevoegd aan het 9th Lansers (lansiers). In september ’14, tijdens de gevechten aan de Aisne, werd hij zwaar gewond. Hij genas, keerde in maart 1915 terug naar het front en nam er deel aan de gevechten rond Ieper.
Anketell Moutray Read was 30 jaar oud toen hij als kapitein van het 1e bataljon van het ²² de daad stelde die hem het Victoria Cross zou opleveren. Nabij Hulluch (Fr), op 25 september 1915, trok de kapitein, hoewel hij aangetast was door het gas, er enkele keren op uit om de troepen van verschillende eenheden (een 60 tal man) die gedesorganiseerd en terugkeerden te verzamelen. Onverschillig voor het gevaar leidde hij de mannen terug naar de vuurlinie en nam een positie in ten zuiden van Lone Tree, waar ze een aantal uren stand hielden. Maar terwijl de kapitein hen aanmoedigde werd hij dodelijk gewond. Ook bij eerdere gelegenheden had kapitein Anketell Moutray Read al moedig gedrag vertoond, vooral in de nacht van 29 op 30 juli toen hij onder hevig geweer- en granaatvuur een dodelijk gewonde collega officier terughaalde uit de actie.
Nadat de gevechten bij Loos, 25 september - 8 oktober 1915, tot stilstand waren gekomen claimden de beide partijen de “overwinning” op, maar objectief gezien kan hier geen van beide partijen spreken over een overwinning! De Britse generaal French werd vervangen door generaal Douglas Haig.
