Eric Duckworth was een piepjonge Second Lieutenant van amper 19 jaar toen hij naar de oorlog trok. Hij was de zoon van James en Mary Duckworth uit Dunsterville, Rochdale (GB). Eric liep school in Rugby (Warwickshire). In 1914 nam hij dienst en werd officier bij het 1/6th Battalion van de Lancashire Fuseliers (Territorial Force). Deze eenheid werd in Egypte gestationeerd en vertrok daar, in mei 1915, naar Gallipoli. De eenheid van Eric maakte deel uit van de 42e divisie (East Lancs).
Op 5 augustus, twee dagen voor zijn dood, schreef Eric een brief naar zijn moeder, daarin stond onderandere het volgende te lezen:
Gallipoli-August 5,1915
Dear Mother,
Jammer genoeg dacht ik er, vandaag 12 maanden geleden, op de verjaardag van de mobilisatie niet aan dat ik jou zou schrijven van uit een gat op het schiereiland Gallipoli, zonder jou 10 ½ maanden gezien te hebben en onder de klanken van 75mm kanonnen. Niettemin kent men zijn lot niet, misschien zie ik je tijdig om mijn 20ste verjaardag thuis te vieren, maar zoals het er nu uitziet zit er weinig kans in. ….
Op 7 augustus werd de unit van Eric ingezet bij de aanval op Krithia Vineyard (wijngaard). Hun objectieven werden ondanks de verschillende tegenaanvallen met verbeten lijf aan lijf gevechten ingenomen. Het was tijdens die strijd dat Eric om het leven kwam. Na de oorlog werd zijn graf niet weergevonden. Zijn naam werd op het Helles Memorial, het herinneringsmonument der vermisten, ingegraveerd.
In 1933 (andere bron spreekt van 1922) trokken moeder en vader Duckworth naar Gallipoli en bezochten er het slagveld. Met de hulp van schetsen, getekend door overlevenden van Erics eenheid, plantten zij daar als herinnering aan hun zoon een eik op het Redoubt Cemetery (vermoedelijk op of dichtbij de plaats waarhij sneuvelde). Voor de boom plaatsten ze een kleine herdenkingssteen.
De schaduw van de intussen meer dan drie meter hoge boom, reikt nu tot aan de grafstenen van gesneuvelde wapenbroeders.
