De Turken waren door de gebrekkige geheimhouding volledig op de hoogte van de geallieerde plannen. De Duitse generaal Otto Liman von Sanders kreeg het bevel over de Turkse troepen in de regio. Hij begon onmiddellijk met de voorbereidingen van de defensie. Op 25 april had hij zes divisies, ongeveer 84.000 man, onder zijn bevel.
Over het Turkse operatieterrein was weinig bekend en bij de geallieerde legerstaf was men uiterst bezorgd. Er waren heel wat bedenkingen over de landoperatie en de te korte voorbereidingstijd. De officieren schuimden de winkels af om toeristische handboeken te kopen want er waren zelfs geen stafkaarten voorradig! De afgesproken datum van 14 april bleek niet haalbaar en werd verschoven naar 21 april, maar vanwege het slechte weer werd de datum nogmaals uitgesteld tot zondag 25 april.
Ondertussen werden de Turkse stranden voorzien van prikkeldraadversperringen en overal in de heuvels rond de verwachte landingsplaatsen werden loopgraven en versterkingen aangelegd.
In de ochtend van de 23 april zette de vloot, bestaande uit meer dan 200 schepen, koers naar hun bestemmingen op het schiereiland Gallipoli.Om 3 uur in de morgen van 25 april begon de invasie. Een van de grootste drama's in de Britse krijgsgeschiedenis stond op het punt zich te voltrekken.
